కొండ మూలం గురించి ఒక పురాణ కథ ఉంది. ఒకసారి విష్ణువు మరియు బ్రహ్మ తమలో ఎవరు గొప్ప అనే వివాదంలో పడిపోయారు. వారి గొడవ భూమిపై గందరగోళాన్ని తెచ్చిపెట్టింది, కాబట్టి దేవతలు శివుడిని సంప్రదించి వివాదాన్ని పరిష్కరించమని వేడుకున్నారు. ఆ తర్వాత శివుడు ఒక కాంతి స్తంభంగా కనిపించాడు, దాని నుండి ఒక స్వరం దాని ఎగువ లేదా దిగువ చివరను ఎవరు కనుగొనగలిగితే వారు గొప్పవారు అని ప్రకటించారు. విష్ణువు పంది రూపాన్ని ధరించి, ఆధారాన్ని కనుగొనడానికి భూమిలోకి దిగాడు, బ్రహ్మ హంస రూపాన్ని ధరించి దాని శిఖరాన్ని వెతకడానికి పైకి ఎగరాడు. విష్ణువు కాలమ్ యొక్క ఆధారాన్ని చేరుకోవడంలో విఫలమయ్యాడు కానీ "అందరి హృదయాలలో నివసించే సర్వోత్కృష్టమైన కాంతిని తనలో తాను చూడటం ప్రారంభించాడు, అతను ధ్యానంలో కోల్పోయాడు, భౌతిక శరీరాన్ని విస్మరించాడు మరియు తనను తాను కోరుకున్న వ్యక్తిని కూడా గుర్తించలేడు". బ్రహ్మ ఒక అల్సే మొక్క యొక్క పువ్వును గాలిలో పడటం చూసి, మోసం చేసి గెలవాలని భావించి, దానితో తిరిగి వచ్చి, దానిని శిఖరం నుండి తెంచుకున్నట్లు ప్రకటించాడు.

లింగం లేదా కాంతి స్తంభం చూడలేనంతగా మిరుమిట్లు గొలిపేలా ఉన్నందున, శివుడు అరుణాచల కొండలా కనిపించాడు, ఇలా ప్రకటించాడు: “చంద్రుడు సూర్యుడి నుండి కాంతిని పొందినట్లు, ఇతర పవిత్ర స్థలాలు అరుణాచల నుండి పవిత్రతను పొందుతాయి. . నన్ను పూజించి ప్రకాశాన్ని పొందాలనుకునే వారి ప్రయోజనం కోసం నేను ఈ రూపాన్ని తీసుకున్న ఏకైక ప్రదేశం ఇది. అరుణాచలమే ఓం. నేను ఈ కొండ శిఖరంపై ప్రతి సంవత్సరం కార్తిగైలో శాంతినిచ్చే దీపస్తంభం రూపంలో కనిపిస్తాను. ఇది అరుణాచల పవిత్రతను మాత్రమే కాకుండా అద్వైత సిద్ధాంతం యొక్క పూర్వ వైభవాన్ని మరియు అరుణాచల కేంద్రంగా ఉన్న స్వీయ విచారణ మార్గాన్ని కూడా సూచిస్తుంది. “చివరికి అందరూ అరుణాచలానికి రావాలి” అని శ్రీ భగవాన్ సూక్తిలో ఈ అర్థాన్ని అర్థం చేసుకోవచ్చు.