Łaska
P.: Czy łaska nie jest darem Guru?
M.: Bóg, Łaska i Guru są synonimami, a także wiecznymi i immanentnymi. Czyż jaźń nie jest już wewnątrz? Czy Guru ma nadawać to swojemu wyglądowi? Jeśli guru tak myśli, nie zasługuje na to miano.
Książki mówią, że istnieje wiele rodzajów inicjacji – ręcznie, dotykiem, oczami i umysłem. Mówią także, że Guru odprawia pewne rytuały z ogniem, wodą, japą, mantrami itp. i takie fantastyczne występy nazywają Inicjacją, tak jakby uczeń dojrzewał dopiero po przejściu przez Guru takich procesów.
Jeśli szuka się danej osoby, nigdzie jej nie można znaleźć. Taki jest Guru. Taki jest Dakszinamurti. Co on zrobił? Milczał; pojawili się przed nim uczniowie. Zachował ciszę; wątpliwości uczniów zostały rozwiane, co oznacza, że zatracili swoją indywidualną tożsamość. To jest mądrość i nie wszystkie określenia, które zwykle się z nią kojarzą.
Cisza jest najskuteczniejszą formą pracy. Jakkolwiek obszerne i dobitne mogą być pisma święte, nie przynoszą one skutku. Guru jest cichy i we wszystkich panuje pokój. Jego milczenie jest obszerniejsze i bardziej dobitne niż wszystkie pisma święte razem wzięte. Pytania te rodzą się z poczucia, że będąc tu tak długo, tak wiele usłyszawszy i tak ciężko wysilając się, niczego się nie zyskało. Prace toczące się wewnątrz nie są widoczne. Tak naprawdę Guru jest zawsze w tobie.
P.: Czy Bhagawan udziela inicjacji?
M.: Cisza jest najlepszą i najskuteczniejszą inicjacją. Praktykował to Śri Dakszinamurti. Dotykanie, patrzenie itp. to wszystko niższego rzędu. Cisza zmienia serca wszystkich. Nie ma guru ani ucznia. Ignorant myli swoje ciało z jaźnią i dlatego bierze ciało innego za guru. Ale czy Guru myśli, że jego ciało jest jaźnią? Przekroczył ciało. Nie ma dla niego żadnych różnic. Zatem ignorant nie może docenić stanowiska guru i ucznia.
P.: Wiwekananda powiedział także, że cisza jest najgłośniejszą formą modlitwy.
M.: Tak jest, jeśli chodzi o milczenie poszukiwacza. Cisza Guru jest najgłośniejszą instrukcją. To także łaska w jej najwyższej formie. Wszystkie inne inicjacje, np. dotyk i spojrzenie, wywodzą się z ciszy. Są zatem drugorzędne. Cisza jest formą pierwotną. Jeśli Guru milczy, umysł poszukiwacza sam się oczyszcza.
Później przed Śri Bhagawanem odczytano fragment z Jogi Wasiszthy, wskazujący na inicjację przez spojrzenie i inicjację przez dotyk.
Śri Bhagawan zaobserwował: Dakszinamurti zachował ciszę, kiedy uczniowie podeszli do Niego. To jest najwyższa forma wtajemniczenia. Zawiera inne formy. W drugiej inicjacji musi zostać ustanowiona relacja podmiot-przedmiot. Najpierw musi emanować podmiot, a potem przedmiot. Jeśli nie ma tych dwóch, jak jeden może patrzeć na drugiego i go dotykać? Inicjacja przez ciszę jest najdoskonalsza; obejmuje patrzenie, dotykanie i nauczanie. Oczyści jednostkę pod każdym względem i utwierdzi ją w rzeczywistości.
Jednocześnie, w poniższej rozmowie można zrozumieć znaczenie inicjacji i potwierdzenie jej przez Śri Ramanę Maharshiego.
P: „Czy ktoś może odnieść jakąś korzyść z powtarzania świętych sylab (mantr) podchwytywanych przypadkowo?
M.: „Nie. Musi być kompetentny i wtajemniczony w takie mantry.” Maharishi zilustrował to następującą historią: Król odwiedził swojego premiera w jego rezydencji. Tam powiedziano mu, że premier był zajęty powtarzaniem świętych sylab. Król czekał na niego i spotkawszy go, zapytał, jakie są jego słowa. Premier powiedział, że jest to najświętsze ze wszystkich, Gayatri. Król pragnął być inicjowany przez Premiera. Ale premier przyznał, że nie jest w stanie go zainicjować. Dlatego król nauczył się tego od kogoś innego, a po późniejszym spotkaniu z Ministrem powtórzył Gayatri i chciał się dowiedzieć, czy było to właściwe. Minister powiedział, że mantra jest poprawna, ale niewłaściwie było mu ją wymawiać. Nalegany o wyjaśnienia, minister zawołał pobliskiego pazia i nakazał mu schwytać króla. Rozkaz nie został wykonany. Rozkaz był często powtarzany, a mimo to nie był wykonywany. Król wpadł we wściekłość i nakazał temu samemu człowiekowi potrzymać ministra, co natychmiast uczyniono. Minister roześmiał się i powiedział, że incydent ten był wyjaśnieniem wymaganym przez króla. "Jak?" zapytał król. Minister odpowiedział: „Rozkaz był ten sam i wykonawca także, ale władza była inna. Kiedy zamówiłem, efekt był zerowy, natomiast kiedy zamówiłeś, efekt był natychmiastowy. Podobnie z mantrami.”
Pan MacIver odbył wywiad ze Śri Bhagawanem i mówił o inicjacji.
Śri Bhagawan zapytał: Czym jest ta inicjacja? Po chwili kontynuował: „Inicjacja jest różnego rodzaju, za pomocą słowa, wzroku, dotyku i tak dalej”.
P.: Bhagawan jest cichą inicjacją, prawda?
M.: Tak, to jest najwyższa forma wtajemniczenia.
P.: Czy ma to zastosowanie tylko do ścieżki dociekania?
M.: Wszystkie różne ścieżki są zawarte w ścieżce dociekania.
Po chwili Śri Bhagawan przemówił, mówiąc, że ludzi, którzy tu przychodzą, przyprowadza jakaś tajemnicza moc, która zatroszczy się o ich potrzeby. Na tym rozmowa praktycznie się zakończyła.
D. Jak znajduje się Guru?
M. Bóg, który jest immanentny, w swojej łasce lituje się nad kochającym bhaktą i objawia się odpowiednio do jego rozwoju. Bhakta myśli, że jest człowiekiem i oczekuje związku pomiędzy dwoma ciałami fizycznymi. Ale Guru, który jest Bogiem lub wcieloną Jaźnią, działa od wewnątrz, pomaga człowiekowi dostrzec błędy w jego postępowaniu i prowadzi go właściwą ścieżką, dopóki nie urzeczywistni on Jaźni w sobie.
D. Co w takim razie powinien zrobić wielbiciel?
Musi jedynie postępować zgodnie ze słowami mistrza i pracować wewnątrz. Mistrz jest zarówno „wewnątrz”, jak i „na zewnątrz”, więc stwarza warunki, które wprowadzą cię do środka, a jednocześnie przygotowuje „wnętrze”, aby przeciągnęło cię do centrum. W ten sposób pcha On „z zewnątrz” i przyciąga „od wewnątrz”, dzięki czemu możesz zostać unieruchomiony w centrum.
D. Czym jest łaska guru? Jak prowadzi do samorealizacji?
M. Guru jest jaźnią. Czasami w życiu człowiek staje się z tego niezadowolony i nie zadowalając się tym, co ma, szuka zaspokojenia swoich pragnień poprzez modlitwę do Boga itp. Jego umysł stopniowo się oczyszcza, aż zapragnie poznać Boga, bardziej uzyskać Jego łaskę, niż zaspokojenie jego doczesnych pragnień. Wtedy zaczyna objawiać się łaska Boża. Bóg przybiera postać guru i ukazuje się wielbicielowi, uczy go prawdy, a ponadto oczyszcza jego umysł poprzez towarzystwo. Umysł wielbiciela zyskuje siłę i jest wtedy w stanie zwrócić się do wewnątrz. Poprzez medytację jest ona dalej oczyszczana i pozostaje nieruchoma, bez najmniejszych zmarszczek. Ta spokojna przestrzeń to jaźń.
Guru jest zarówno „zewnętrzny”, jak i „wewnętrzny”. Z „zewnętrza” pobudza umysł do zwrócenia się do wewnątrz; z „wnętrza” przyciąga umysł do siebie i pomaga w wyciszeniu umysłu. To jest łaska Guru. Nie ma różnicy pomiędzy Bogiem, Guru i Jaźnią.
Myślisz, że świat można zdobyć własnymi wysiłkami. Kiedy jesteś sfrustrowany zewnętrznie i kierujesz się do wewnątrz, czujesz: „Och! Istnieje siła wyższa od człowieka!
Ego jest jak bardzo potężny słoń, którego nie może opanować nic mniej potężnego niż lew, którym w tym przypadku jest nikt inny jak Guru, którego samo spojrzenie sprawia, że ego podobne do słonia drży i umiera.
We właściwym czasie dowiesz się, że twoja chwała leży tam, gdzie przestajesz istnieć. Aby osiągnąć ten stan należy się poddać. Wtedy Mistrz widzi, że jesteś w stanie otrzymać przewodnictwo, i On cię prowadzi.
D. Jak mogę uzyskać łaskę?
M. Grace jest jaźnią. Tego również nie można nabyć; musisz tylko wiedzieć, że istnieje.
Słońce jest tylko jasne. Nie widzi ciemności. A jednak mówisz o ciemności uciekającej wraz ze zbliżaniem się słońca. Tak więc ignorancja wielbiciela, niczym widmo ciemności, znika na widok Guru. Jesteś otoczony światłem słonecznym, ale jeśli zobaczysz słońce, musisz zwrócić się w jego stronę i spojrzeć na nie. Podobnie łaskę można znaleźć poprzez właściwe podejście, chociaż dzieje się to tu i teraz.
D. Czy Łaska może przyspieszyć dojrzałość poszukiwacza?
M. Zostaw wszystko mistrzowi. Poddaj się Jemu bez zastrzeżeń.
Należy zrobić jedną z dwóch rzeczy: albo poddać się, ponieważ zdajesz sobie sprawę ze swojej niemożności i potrzebujesz siły wyższej, aby ci pomogła; lub zbadaj przyczynę nieszczęścia, udaj się do źródła i w ten sposób połącz się z jaźnią. Tak czy inaczej, uwolnisz się od nieszczęścia. Bóg czy Guru nigdy nie opuszcza wielbiciela, który się podporządkował.
Głównym rodzajem instrukcji udzielanych przez Ramanę Maharshiego było milczenie, tak jak było to w przypadku Dakszinamurthiego w dawnych czasach. Boska błogość przenikała tych, którzy siedzieli wokół niego. W tej ciszy wątpliwości jego wielbicieli zostały rozwiane, a ich pytania albo zostały udzielone, albo zniknęły, przestając istnieć. Ta cisza była i jest dynamiczną siłą, wieczną i uniwersalną w swej naturze.